അയോദ്ധ്യ എന്നാൽ ‘യുദ്ധമില്ലാത്ത നഗരം’ :ഡോ. മോഹൻ ഭഗവത്

കഴിഞ്ഞ 1500 വർഷങ്ങളായി അധിനിവേശ ശക്തികൾക്കെതിരായ നടന്ന നിരന്തര പോരാട്ടത്തിന്റെ ചരിത്രമാണ് നമ്മുടെ ഭാരതത്തിന്റെ ചരിത്രം.

ആദ്യകാല ആക്രമണങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യം കൊള്ളയടിക്കുക എന്നതായിരുന്നു, ചിലപ്പോൾ (അലക്സാണ്ടറുടെ അധിനിവേശം പോലെ) കോളനിവൽക്കരണത്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇസ്‌ലാമിന്റെ പേരിൽ പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ആക്രമണങ്ങൾ സമൂഹത്തിന്റെ സമ്പൂർണ നാശവും അന്യവൽക്കരണവും മാത്രമാണ് കൊണ്ടുവന്നത്. രാഷ്ട്രത്തിന്റെയും സമൂഹത്തിന്റെയും മനോവീര്യം തകർക്കാൻ അവരുടെ ആരാധനാലയങ്ങൾ നശിപ്പിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു, അതിനാൽ വിദേശ ആക്രമണകാരികൾ ഇന്ത്യയിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളും നശിപ്പിച്ചു. അവർ ഇത് ഒരു തവണയല്ല പലതവണ ചെയ്തു. ദുർബ്ബലമായ സമൂഹത്തോടൊപ്പം ഭാരതത്തെ തടസ്സമില്ലാതെ ഭരിക്കാൻ കഴിയത്തക്കവണ്ണം ഭാരതീയ സമൂഹത്തിന്റെ മനോവീര്യം തകർക്കുക എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ ലക്ഷ്യം.

അയോധ്യയിലെ ശ്രീരാമക്ഷേത്രം തകർത്തതും ഇതേ ലക്ഷ്യത്തോടെയാണ്. അധിനിവേശക്കാരുടെ ഈ നയം കേവലം അയോധ്യയിലോ ഏതെങ്കിലും ഒരു ക്ഷേത്രത്തിലോ മാത്രം ഒതുങ്ങാതെ, ലോകത്ത് എല്ലായിടത്തും ഉപയോഗിച്ച ഒരു യുദ്ധതന്ത്രമായിരുന്നു.

ഇന്ത്യൻ ഭരണാധികാരികൾ ഒരിക്കലും ആരെയും ആക്രമിച്ചിട്ടില്ല, എന്നാൽ ലോകത്തിലെ മറ്റ് ഭരണാധികാരികൾ തങ്ങളുടെ രാജ്യ വിപുലീകരണത്തിനായി ആക്രമണോത്സുകരായി അത്തരം ദുഷ്പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, ഭാരതത്തിൽ അത് ഉദ്ദേശിച്ച ഫലം നൽകിയില്ല, കുറഞ്ഞത് അവരുടെ പ്രതീക്ഷക്ക് അനുസരിച്ചു എങ്കിലും ഉണ്ടായില്ല. നേരെമറിച്ച്, ഭാരതത്തിൽ, സമൂഹത്തിന്റെ വിശ്വാസവും പ്രതിബദ്ധതയും മനോവീര്യവും ഒരിക്കലും കുറഞ്ഞതേയില്ല, സമൂഹം തലകുനിച്ചില്ല, അവർ ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ പോരാട്ടം തുടർന്നു. അതുകൊണ്ട് ജന്മസ്ഥാന്റെ നിയന്ത്രണം ഏറ്റെടുക്കാനും അവിടെ ക്ഷേത്രം പണിയാനും അവർ ആവർത്തിച്ച് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. അതിന് വേണ്ടി നിരവധി യുദ്ധങ്ങളും സമരങ്ങളും ത്യാഗങ്ങളും ഉണ്ടായി. രാമജന്മഭൂമി എന്ന വിഷയം ഹിന്ദുക്കളുടെ മനസ്സിൽ രൂഢമൂലമായി ഉറച്ചു.

1857-ൽ, വിദേശികൾക്കെതിരെ അതായത് ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിനെതിരെ യുദ്ധ പദ്ധതികൾ തയ്യാറാക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ഹിന്ദുക്കളും മുസ്ലീങ്ങളും ഒരുമിച്ച് അവർക്കെതിരെ പോരാടാനുള്ള സന്നദ്ധത പ്രകടിപ്പിക്കുകയും തുടർന്ന് അവർക്കിടയിൽ പരസ്പര ആശയ വിനിമയം നടക്കുകയും സഹകരണം ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്തു. ഗോവധ നിരോധനവും ശ്രീരാമജന്മഭൂമിയുടെ വിമോചനവും എന്ന വിഷയത്തിൽ ഒരു അനുരഞ്ജനം ഉണ്ടാകാനുള്ള സാഹചര്യം ഉടലെടുത്തു. ബഹാദൂർ ഷാ സഫറും ഗോവധ നിരോധനം ഉറപ്പ് നൽകി. തൽഫലമായി, സമൂഹം മുഴുവൻ ഒറ്റക്കെട്ടായി പോരാടി. ആ യുദ്ധത്തിൽ ഭാരതീയർ ധീരത കാണിച്ചെങ്കിലും നിർഭാഗ്യവശാൽ ഈ സ്വാതന്ത്ര്യസമരം പരാജയപ്പെട്ടു. പിന്നെ, ഭാരതത്തിന് സ്വാതന്ത്ര്യം ലഭിച്ചില്ല, ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണം തടസ്സമില്ലാതെ തുടർന്നു, പക്ഷേ രാമക്ഷേത്രത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം അവസാനിച്ചില്ല.

ഹിന്ദു-മുസ്‌ലിംകളോടുള്ള “വിഭജിച്ച് ഭരിക്കുക” എന്ന ബ്രിട്ടീഷ് നയം അനുസരിച്ച്, 1857 ന് ശേഷം കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം ലഭിച്ചു. ഐക്യം തകർക്കാൻ, ബ്രിട്ടീഷുകാർ അയോധ്യയിലെ സമര നായകന്മാരെ തൂക്കിലേറ്റി. രാമജന്മഭൂമി പ്രശ്നം പരിഹരിക്കപ്പെടാതെ തുടർന്നു. രാമക്ഷേത്രത്തിനായുള്ള പോരാട്ടം പക്ഷെ തുടർന്നു.

1947-ൽ സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം സോമനാഥ ക്ഷേത്രം ഏകകണ്ഠമായി പുതുക്കിപ്പണിതതോടെയാണ് ഇത്തരം ക്ഷേത്രങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകൾ ആരംഭിച്ചത്. രാമജന്മഭൂമിയുടെ വിമോചനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് സമാനമായ സമവായം പരിഗണിക്കാമായിരുന്നു, പക്ഷേ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ദിശ മാറി. രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ സ്വാർത്ഥ രൂപങ്ങളായ വിവേചനം, പ്രീണനം എന്നിവ പ്രചാരത്തിലായി, അതിനാൽ ചോദ്യം അതേപടി നിലനിന്നു. ഈ വിഷയത്തിൽ സർക്കാരുകൾ ഹിന്ദു സമൂഹത്തിന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളും വികാരങ്ങളും പരിഗണിച്ചില്ല. മറിച്ച്, സമൂഹം സ്വീകരിച്ച മുൻകൈ എടുത്തു നടത്തിയ പ്രവർത്തനത്തെ തകർക്കാനാണ് അവർ ശ്രമിച്ചത്. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു മുൻപു മുതൽ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിയമയുദ്ധം തുടർച്ചയായി നടന്നു. രാമജന്മഭൂമിയുടെ വിമോചനത്തിനായുള്ള ജനകീയ മുന്നേറ്റം 1980-കളിൽ ആരംഭിച്ച് മുപ്പത് വർഷത്തോളം തുടർന്നു.

1949-ൽ ഭഗവാൻ ശ്രീരാമചന്ദ്ര മൂർത്തി രാമജന്മഭൂമിയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. 1986-ൽ കോടതി ഉത്തരവനുസരിച്ച് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ താഴ് തുറന്നു. പിന്നീട് വന്ന സമയങ്ങളിൽ ഹിന്ദു സമൂഹത്തിന്റെ നിരന്തര പോരാട്ടം നിരവധി പ്രചാരണങ്ങളിലൂടെയും കർസേവയിലൂടെയും തുടർന്നു. 2010-ൽ അലഹബാദ് ഹൈക്കോടതിയുടെ വ്യക്തമായ ഒരു വിധി സമൂഹത്തിന് മുന്നിൽ വന്നു. പ്രശ്‌നത്തിന്റെ അന്തിമ പരിഹാരത്തിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ എത്രയും വേഗം നടത്തേണ്ടതായ സാഹചര്യം സംജാതമായി. 134 വർഷത്തെ നിയമപോരാട്ടത്തിനൊടുവിൽ 2019 നവംബർ 9-ന് സുപ്രീം കോടതി തെളിവും വസ്തുതകളും പരിശോധിച്ച് എല്ലാവർക്കും സന്തുലിതമായ ഒരു തീരുമാനമെടുത്തു. ഇരുകൂട്ടരുടെയും വികാരങ്ങളും വസ്തുതകളും ഈ തീരുമാനത്തിൽ പരിഗണിച്ചു. കോടതിയിൽ എല്ലാ കക്ഷികളുടെയും വാദം കേട്ട ശേഷമാണ് ഈ തീരുമാനം വന്നത്. ഈ തീരുമാനമനുസരിച്ച് ക്ഷേത്രം പണിയാൻ ട്രസ്റ്റികളുടെ ഒരു ബോർഡ് രൂപീകരിച്ചു. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഭൂമിപൂജ 2020 ഓഗസ്റ്റ് 5-ന് നടന്നു, ഇപ്പോൾ പൗഷ് ശുക്ല ദ്വാദശി യുഗാബ്ദം 5125, 2024 ജനുവരി 22-ന് ശ്രീ രാംലാല മൂർത്തിയുടെ പ്രതിഷ്ഠയും പ്രാണ പ്രതിഷ്ഠാ ചടങ്ങും നിശ്ചയിച്ചു.

ധർമ്മിക വീക്ഷണകോണിൽ, ഭൂരിപക്ഷ സമൂഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും ആരാധ്യനായ മൂർത്തിയാണ് ശ്രീരാമൻ, ശ്രീരാമചന്ദ്രന്റെ ജീവിതം ഇപ്പോഴും സമൂഹം മുഴുവൻ ഒരു ആദർശമായി അംഗീകരിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഇപ്പോൾ തർക്കത്തെ അനുകൂലിച്ചും പ്രതികൂലിച്ചും പലപ്പോഴായി ഉയർന്നുവന്ന സംഘർഷം എന്നെന്നേക്കും ആയി അവസാനിപ്പിക്കണം. ഇതിനിടയിൽ ഉണ്ടായ എല്ലാ ഭിന്നതയും പൂർണ്ണമായി അവസാനിക്കണം. അങ്ങനെ തർക്കം പൂർണ്ണമായും അവസാനിക്കുന്നത് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിലെ പ്രബുദ്ധരായ ജനങ്ങൾ കാണണം. അയോധ്യ എന്നാൽ ‘യുദ്ധമില്ലാത്ത നഗരം’, ‘സംഘർഷരഹിതമായ സ്ഥലം’ എന്നാണ് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ഈ അവസരത്തിൽ, രാജ്യത്തുടനീളം, നമ്മുടെ ഏവരുടെയും മനസ്സിൽ അയോധ്യയുടെ പുനർനിർമ്മാണം എന്നത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യവും നമ്മുടെ എല്ലാവരുടെയും കടമയുമാണ്.

അയോധ്യയിൽ ശ്രീരാമക്ഷേത്രം നിർമ്മിക്കുന്ന സന്ദർഭം ദേശീയ അഭിമാനത്തിന്റെ പുനരുജ്ജീവനത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. ആധുനിക ഭാരതീയ സമൂഹതിൽ ശ്രീരാമന്റെ ജീവിത ദർശനത്തിന്റെ സ്വീകാര്യതയെയും ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ‘പത്രം പുഷ്പം ഫലം തോയം’ (ഇല, പൂക്കൾ, പഴങ്ങൾ, വെള്ളം) എന്ന ആചാരങ്ങളോടെ ശ്രീരാമനെ ക്ഷേത്രത്തിൽ ആരാധിക്കണം, അതേ സമയം, നമ്മുടെ മനസ്സിൽ ശ്രീരാമന്റെ പ്രതിബിംബം സ്ഥാപിച്ച് കൊണ്ട് ശ്രീരാമനെ നാം ആരാധിക്കുകയും ഉത്തമമായ ഗുണങ്ങൾ സ്വജീവിതത്തിൽ അനുഷ്ഠിക്കേണ്ടതും ആണ്. “ശിവോ ഭൂത്വാ ശിവം ഭജേത്, രാമോ ഭൂത്വാ രാമം ഭജേത്” (ശിവനെ ആരാധിക്കുക, ശിവനാകുക, രാമനെ ആരാധിക്കുക, രാമനാകുക) എന്നതാണ് യഥാർത്ഥ ആരാധന.

ഭാരതീയ സംസ്കാരത്തിന്റെ ദൃഷ്ടിയിൽ ഇന്നത്തെ സമൂഹം ഉൾക്കൊള്ളേണ്ട ചിലതുണ്ട്. “മാത്രവത് പർദരേഷു, പർദ്രവ്യേഷു ലോഷ്ത്വാത്, ആത്മവത് സർവഭൂതേഷു, യഃ പശ്യതി സഃ പണ്ഡിതഃ”(മറ്റുള്ളവരുടെ ഭാര്യമാരെ മാതാവായും മറ്റുള്ളവരുടെ ധനം മണ്ണുപോലെയും എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളെയും തന്റേതായും കാണുന്നവനാണ് യഥാർത്ഥ ജ്ഞാനി.)അങ്ങനെ നമ്മൾ ഏവരും ശ്രീരാമന്റെ ഈ പാത പിന്തുടരണം.

ജീവിതത്തിൽ സത്യസന്ധത, ശക്തി, ധൈര്യം, ക്ഷമ, ആത്മാർത്ഥത, എളിമ, എല്ലാവരോടും ഇടപഴകുന്നതിലെ കാരുണ്യവും കരുതലും, സൗമ്യഹൃദയവും സ്വന്തം കടമ നിർവ്വഹിക്കുന്നതിലെ കണിശത, ഇതൊക്കെയാണ് എല്ലാവരും സ്വന്തം ജീവിതത്തിലും കുടുംബത്തിലും അനുകരിക്കേണ്ട ശ്രീരാമന്റെ ഗുണങ്ങൾ. അത് എല്ലാവരുടെയും ജീവിതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ സത്യസന്ധതയോടും അർപ്പണബോധത്തോടും കഠിനാധ്വാനത്തോടും കൂടി ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.കൂടാതെ, നമ്മുടെ ദേശീയതയെ മുൻനിർത്തി സാമൂഹിക ജീവിതത്തിലും ഇതേ അച്ചടക്കം വളർത്തിയെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഈ ജീവിതചര്യയും ആദർശത്തിന്റെയും അച്ചടക്കത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആണ് ശ്രീരാമ-ലക്ഷ്മണന്മാർ തങ്ങളുടെ 14 വർഷത്തെ വനവാസം പൂർത്തിയാക്കുകയും ശക്തനായ രാവണനെതിരെയുള്ള യുദ്ധം വിജയകരമായി പൂർത്തിയാക്കുകയും ചെയ്തതെന്ന് നമുക്കറിയാം. ശ്രീരാമന്റെ സ്വഭാവത്തിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്ന നീതിയുടെയും അനുകമ്പയുടെയും ഗുണങ്ങൾ, സാമൂഹിക സൗഹാർദ്ദത്തോടുകൂടിയ സമത്വം, നീതി, സാമൂഹിക സദ്‌ഗുണങ്ങൾ എന്നിവ ഒരിക്കൽ കൂടി പ്രചരിപ്പിക്കാൻ; ചൂഷണരഹിതമായ തുല്യനീതിയിൽ അധിഷ്‌ഠിതമായ, കരുത്തും അനുകമ്പയും, ധീരതയുമുള്ള ഒരു സമൂഹത്തെ വീണ്ടും കെട്ടിപ്പടുക്കുക. ഇത് ശ്രീരാമനോടുള്ള സാമൂഹിക ആരാധനയായിരിക്കും.

ഇന്ന് ലോകം അഹംഭാവം, സ്വാർത്ഥത, വിവേചനം എന്നിവയാൽ ഉന്മാദമായ അവസ്ഥയിൽ ആണ്. അത് മൂലം അനന്തമായ വിപത്തുകൾ സ്വയം വരുത്തി വക്കുന്നു. രാമജന്മഭൂമിയിലെ ശ്രീ രാംലല്ലയുടെ ആഗമനവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാണപ്രതിഷ്ഠയും, എല്ലാവരുടെയും ക്ഷേമത്തിനും, ശത്രുതയില്ലാതെ എല്ലാവരെയും സ്വീകരിച്ച്, ഐക്യത്തിന്റെയും ഐക്യത്തിന്റെയും പുരോഗതിയുടെയും സമാധാനത്തിന്റെയും പാത കാണിക്കുന്ന ഭാരതവർഷത്തിന്റെ പുനർനിർമ്മാണത്തിനുള്ള പ്രചാരണത്തിന്റെ തുടക്കമാണ്. ആ പ്രചാരണത്തിന്റെ സജീവ പ്രചാരകരും പ്രയോക്താക്കളുമാണ് നമ്മൾ. ജനുവരി 22 ലെ ഭക്തിനിർഭരമായ ആഘോഷത്തിൽ, ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പുനർനിർമ്മാണത്തോടൊപ്പം, ഭാരതത്തിന്റെ പുനർനിർമ്മാണത്തിനും അതിലൂടെ ലോകത്തിന്റെ മുഴുവൻ പുനർനിർമ്മാണത്തിന് വഴിയൊരുക്കുന്നതിനും നാമെല്ലാവരും പ്രതിജ്ഞയെടുക്കണം. ഈ മാർഗ്ഗദർശിയായ പ്രകാശജ്യോതി എപ്പോഴും മനസ്സിൽ കണ്ട് കൊണ്ടു മുന്നോട്ട് പോകേണ്ടത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ്.

ജയ് സിയാ റാം.

രചയിതാവ്: ഡോ. മോഹൻ ഭഗവത്(സർസംഘചാലക്, രാഷ്ട്രീയ സ്വയംസേവക സംഘം – RSS)(മറാഠിയിൽ നിന്നുള്ള വിവർത്തനം)