ഷാജു കല്ലിങ്കപുരം ഫെയ്സ്ബുക്കിൽ കുറിച്ചത്
മഹാരാഷ്ട്രയിലെ സാഗ്ലിയിൽ ഞാൻ പ്രചാരകനായി പ്രവർത്തിക്കുന്നത് ഇരുപത്തഞ്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പാണ്.സാഗ്ലി കർണ്ണാടകയോട് ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന ഒരു ജില്ലയാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ കർണ്ണാടകയിൽ നിന്നും കുടിയേറിയവർ സാഗ്ലിയിൽ ധാരാളമുണ്ട്.സാംഗ്ലി ജില്ലയും കേരളവുമായി ഒരു ബന്ധമുണ്ട്.കേരളത്തിൽ സ്വർണാഭരണ നിർമ്മാണ രംഗത്ത് പ്രവർത്തിക്കുന്നവരിൽ തൊണ്ണൂറ് ശതമാനവും സാഗ്ലിയിലെ താസ്ഗാവിൽ നിന്നുള്ളവരാണ്. സ്വർണം ശുദ്ധീകരിക്കുകയും മറ്റും ചെയ്യുന്ന ജോലിയും ആഭരണ നിർമാണ മേഖലയിലും അവരുണ്ട്.കേരളത്തിലെ എല്ലാ ജില്ലകളിലും അവരുടെ മറാഠി സമാജങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ട്.
ഒരിക്കൽ ഒരു സമ്പർക്ക യജ്ഞത്തിന്റെ ഭാഗമായി സാഗ്ലിയിലെ താസ്ഗാവ് എന്ന സ്ഥലത്ത് അവിടത്തെ ഒന്നുരണ്ട് കാര്യകർത്താക്കളോടൊപ്പം ഗൃഹസംമ്പർക്കം ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ ഒരു സിന്ധി കുടുംബത്തെ കണ്ടുമുട്ടി. സ്നേഹപൂർവ്വം അവർ ഞങ്ങളെ വീടിനകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. മഹാരാഷ്ട്രയിലെ ആതിഥ്യ മര്യാദ പ്രകാരം അവർ ഞങ്ങൾക്ക് കുടിക്കാൻ തണുത്ത വെള്ളം നൽകി. വെള്ളം കുടിച്ച് ഓരോരുത്തരായി അവരെ പരിചയപ്പെടുത്തി. അതിനിടയിൽ അവരുടെ പൂജാമുറിയിലെ ദൈവങ്ങളുടെ ചിത്രത്തോടൊപ്പം മാല ചാർത്തി വച്ച ഒരു ചിത്രം ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. പരംപൂജനീയ ഗുരുജിയുടെ ചിത്രം. സംഘവുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ലാത്ത ആ വീട്ടിൽ അതും പൂജാമുറിയിൽ ഗുരുജിയുടെ ഫോട്ടോ കണ്ട് ഞങ്ങൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ആ ചിത്രം ആരുടേതാണെന്നും എന്തിനാണ് ആ ചിത്രം പൂജാമുറിയിൽ വച്ചിരിക്കുന്നതെന്നും ഞാൻ അവരോട് ചോദിച്ചു. അവർ പറഞ്ഞു: 1947ലെ വിഭജന കാലത്ത് പാക്കിസ്ഥാനിൽ നിന്നും പ്രാണരക്ഷാർത്ഥം പാലായനം ചെയ്ത് ഭാരതത്തിൽ എത്തിയവരാണ് ഞങ്ങൾ. അന്ന് ഞങ്ങളെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയത് ആ ബാബയുടെ അനുയായികളാണ്. ബാബ ഞങ്ങളുടെ ദൈവമാണ്. അവർക്ക് സംഘത്തേക്കുറിച്ചും മറ്റു കാര്യമായ അറിവൊന്നും ഇല്ലെങ്കിലും അവരുടെ രക്ഷക്ക് കാരണമായ ബാബയെ അവർ ദൈവതുല്യം ആരാധിക്കുന്നു. സംഘത്തേക്കുറിച്ചും ഗുരുജിയേക്കുറിച്ചുമെല്ലാം വിശദമായി ഞങ്ങൾ അവർക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. പിന്നീട് ആ വീട്ടിലെ കുട്ടികൾ ശാഖയിൽ വരാൻ തുടങ്ങി.
വെറുതെ ഇരുന്നപ്പോൾ പഴയ കാര്യങ്ങൾ ഓർമ്മയിൽ വന്നത് കുറിച്ചുവെന്ന് മാത്രം.
Discussion about this post